به اذن الله و به اذن المهدی(ع)

دوره های آموزشی

اگر علاقمند به گویندگی و یا به دنبال افزایش مهارت خود در فن بیان هستید ، شما میتوانید در این دوره های آموزشی شرکت کنید .

من کیستم ؟

آسمانی بگویم :

من میدانم چه کسی هستم و منتظرم در محضر دوست ، حضور دارم و شاهدم، صدای راهم

اگر می فهمی مرا ، برایت آشکارم.

زمینی بگویم :

خدایم الله است و او کارساز من است.

واسط فیض زمین ، رهبر و مولای من است.

به شدت هوادار انسانم

مشاور ، مدرس ، محقق و کدشکن زمینم.

عناوین رسمی :

گوینده برنامه ها و تبلیغات رادیو و تلویزیون ، مشاور مراکز فرهنگی آموزشی ، موسس شبکه رادیویی مجازی ریزموج ، مدیر تیم های تولید برنامه های رادیویی ، تهیه کننده استیج ها و دوره های آموزشی ، فرهنگی و معنوی ، محقق و پژوهشگر .

و در یک کلام ..

تمام اوقاتم درگیر توست ..توکه هم اکنون می خوانی مرا ..

و مطمئنم که میبینمت ..

من داور مهری هستم .

تاریخچه رادیو

در سـال‌ 1860 مـیـلادی، جیمز کلارک ماکسوِل (فیزیک‌دان‌ و ریاضی‌دان اسکاتلندی) تئـوری‌ امـواج‌ الکترومغناطیسی‌ را برای‌ اولـیـن ‌بار عـرضـه‌ کرد.  در سـال‌ 1887 مـیـلادی، هنریشن‌ هرتز (مهندس‌ وفیزیک‌دان‌ آلمانی)‌ نظریه‌ی‌ ماکسول‌ را تأیید نمود و مـوفـق‌ شد از نوسانات‌ الکترونیکی،‌ بـرای‌ انتقال ‌امـواج‌ از مـحـلـی‌ به‌ محل‌ دیگر “بدون‌ سیم”‌ استفاده ‌کند . و همچنین برای‌ اولـیـن‌بار موفق‌ شد امواج‌ رادیویی ‌را در آزمایشگاه‌ تولید کند.

نام‌ “هـرتـز” به‌ صورت‌ واژه‌ای‌ بین‌المللی‌ برای‌ بیان‌ فرکانس‌های ‌رادیویی‌ به‌ کار می‌رود . پس‌ از او “برانلی” فرانسوی‌ درسال‌ 1890 آزمایش‌هایی‌ در این ‌زمینه‌ انجام‌ داد و بالأخره‌ دانشمندی‌ روسی‌ به‌ نام ‌”الکساندر پوپوف” دستگاهی‌ که‌ شبیه ‌دستگاه‌ هرتز و برانلی‌ بود اختراع‌ و آنـتـن‌ را به ‌وجود آورد و به‌ این‌ صورت‌ یک‌ دستگاه‌ تلگراف‌ مورس‌ را ایجاد نمود.

اولين کسی که متوجه شد می‌توان از بی‌سيم به عنوان يک وسيله‌ی رسانه‌ای و ارتباط محور هم استفاده کرد، “مارکونی ” ايتاليايی بود که بعدها به نام مخترع راديو معروف شد.

تاریخچه پادکست

پادکست در رحم اینترنت شکل گرفت و متولد شد .پیدایش اینترنت (The Internet) به دهه ۶۰ برمی‌گردد؛ یعنی زمانی که دولت ایالات متحده بر اساس طرحی موسوم به)«Arpa» مخفف: آژانس تحقیق پروژه‌های پیشرفته) که هدفش تقویت کارکردهای دفاعی بود، این طرح را به اجرا گذاشت.

در آن زمان، چیزی به اسم کامپیوتر شخصی وجود نداشت و صرفاً سازمان‌های بزرگ، دانشگاه‌ها و مراکز دولتی بودند که از سیستم‌های کامپیوتری بزرگ موسوم به «MainFrame» استفاده می‌کردند که هر کدامشان اطلاعات خاصی را ذخیره کرده بودند و در صورت نیاز، با یکدیگر اتصال برقرار و اطلاعات را بین همدیگر منتقل می کردند یا در صورت ایجاد بستر مناسب، اطلاعات را در حالت اشتراک قرار می‌دادند.

در همان دوران، سیستم‌هایی به وجود آمده بودند که امکان ارتباط بین کامپیوترهای یک سازمان را فراهم می‌کردند، به طوری که کامپیوترهای موجود در بخش‌ها یا طبقات مختلف، با یکدیگر تبادل اطلاعات می‌کردند و امکان ارسال نامه بین بخش‌های مختلف سازمان، فراهم می‌شد. این همان چیزی است که امروزه به آن، سیستم ارسال نامه با پست الکترونیک یا ایمیل می‌گویند.